Tο μύνημα της ημέρας

3 είδη ανθρώπων μην ξεχάσεις ποτέ… Αυτούς που σε βοήθησαν στα δύσκολα. Αυτούς που σε άφησαν στα δύσκολα. Και αυτούς που σε έφεραν στα δύσκολα.

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2016

Να έχεις πίστη στα ζόρια άνθρωπε και να χαμογελάς






Χαμογέλα.
Όχι επειδή το επιβάλλει καμιά Παγκόσμια ημέρα.
Ούτε γιατί σε ανάγκασαν να το κάνεις. Τίποτα όμορφο δε γίνεται με το ζόρι άλλωστε.
Χαμογέλα γιατί η ζωή είναι όμορφη. Κι ας είναι και δύσκολη. Ας είναι και σκληρή. Υπάρχει, υπάρχεις κι αυτό και μόνο αρκεί για να χαμογελάς.
Χαμογέλα ακόμη κι αν όλα τα καράβια σου δείχνουν να βουλιάζουν. Θα φτιάξεις άλλα.
Χαμογέλα κι αν έχασες δουλειά, λεφτά ή ότι πολύτιμο είχες. Δε στο χάρισαν ότι έχασες. Το κέρδισες. Θα το κερδίσεις λοιπόν ξανά. Αφού πρώτα μάθεις την αληθινή του αξία, αυτή που με την απώλεια προσδιορίζεται, θα το κερδίσεις πάλι.


Χαμογέλα κι ας φεύγουν άνθρωποι από δίπλα σου. Σημαίνει ότι δεν ήταν γραφτό να μείνουν. Σημαίνει ότι ήρθε η εποχή να έρθουν άλλοι. Άλλοι άνθρωποι που μπορεί να αποδειχθούν της ζωής σου.
Χαμογέλα κι ας θέλεις να κλάψεις. Χαμογέλα κι ας θέλει να χτυπηθείς κάτω με λυγμούς, να βγάλεις άναρθες κραυγές, να ξεσπάσεις.
Χαμογέλα κι ας σε πνίγει το άδικο. Πνίξε το κι εσύ με ένα χαμόγελο. Με εκείνη την αυθόρμητη σύσπαση των χειλιών που φωτίζει πάντα το πρόσωπό σου.
Χαμογέλα που να πάρει. Χαμογέλα κι ας χάνεται ο κόσμος. Θα βρεθεί ξανά. Και θα είναι όπως τον θέλεις, όπως τον ονειρεύτηκες, όπως κόπιασες γι’αυτό.
Χαμογέλα κι ας πάνε όλα στραβά. Θα ισιώσουν.
Χαμογέλα κι ας σε περνάνε για τρελό. Χαμογέλα εκεί που περιμένουν όλοι να κλάψεις.
Πες πως έκλαψες, τι θα βγει; Θα μου πεις κι αν χαμογελάσεις θα αλλάξει κάτι;Ναι, θα αλλάξει. Θα φωτίσει το μέσα σου, να γυαλίσει η αύρα σου.
Να έχεις πίστη στα ζόρια άνθρωπε και να χαμογελάς. Κι αν όλα δείχνουν πως δε θα φτιάξουν, εσύ να πιστεύεις το αντίθετο. Γιατί πιστεύοντάς το, το δημιουργείς.
Κι αν σε πλήγωσαν, αν σε τσάκισαν, αν σε γονάτισαν, μην κάνεις το χατήρι κανενός να κλάψεις.
Μόνο χαμογέλα. Είναι η μεγαλύτερη εκδίκηση σε εκείνους που σε θέλουν πεσμένο στο χώμα.
Γέλα τους στα μούτρα και πίστεψε ότι δε θα τους περάσει. Και πάλεψε γι’αυτό.
Πάλεψε για ένα χαμόγελο αληθινό, σωτήριο, λυτρωτικό.
Πάλεψε για ένα χαμόγελο από την καρδιά, γεμάτο θετική ενέργεια κια ελπίδα.
Γιατί τη χρειάζεσαι στην ελπίδα άνθρωπε έτσι που βουλιάζουν όλα γύρω μας.
Χαμογέλα λοιπόν. Κι όλα τα άλλα θα βρεθούν. Κι αν δε φτιάξουν αμέσως, μην τα παρατάς.
Χαμογέλα και πάλεψε για όσα ήταν, είναι και θέλεις να παραμείνουν δικά σου…
Τα δικαιούσαι και δεν μπορεί κανείς να στα στερήσει…


Της Στεύης Τσούτση
diaforetiko

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου